“Stilte, we draaien…”

Het was uiteindelijk een hele delegatie, maar in eerste instantie kwam hij voor een paar steunzolen. Het is meestal best druk bij ons en hij had nog wat advies nodig. Dan moet je soms even wachten. Dat gaf hem wel de kans om rond te neuzen. Naar verluidt goed geholpen en vol verwondering verliet hij ons pand. Enkele dagen later werden we benaderd door een vrouw. Ze vonden de locatie perfect voor een film en of ze hier mochten filmen? Ze zouden nog wel eerst even komen kijken met het hele team om de locatie te beoordelen. Ik dacht twee of drie, maar nee, het was een hele delegatie. Van alle afdelingen één. Dat waren uiteindelijk meer dan vijftien man. Gelukkig zijn we drukte gewend in de tent… Ze waren onder de indruk en het script was zelfs al aangepast om meer scènes te creëren. Wauw, maar dus best een hele eer. Echter, wij hebben het meestal zo razend druk, zeker rond het einde van het jaar. Hoe dan!? “Geen probleem, wij zorgen dat alles in de originele staat terugkomt”. Nou ja, la’ma’doen'dan…

Opgetogen en verheugd hebben we - los van wat teasers en hints - het nog redelijk geheim gehouden, maar zondag 9 december 2018 was het eindelijk zover. Filmopnames voor "Baantjer het Begin' bij Santulli Orthopedie! Pff, zondag... Pff, wel redelijk vroeg... Regen… Best koud ook! Maar dat mocht de pret niet drukken. Aan alles kon je proeven dat het om een grote productie ging. Caroline en Petra waren al rond acht uur 's ochtends van de partij om het eerste team op te vangen. De Wakkerstraat was al geheel afgezet, ik geloof ook een andere straat voor de catering. Overal vrachtwagens, allemaal ‘oldtimers’ op de kop getrommeld die vaak trots, maar soms met enige moeite door de eigenaren werden voorgereden. Opbouw, belichting, decoratie, filmcrew en uiteindelijk de regisseur en de cast. Het ene team volgt het andere team op. Professioneel en allemaal supervriendelijk. Het weer zorgde wel voor iets vertraging op de vorige locatie, maar na de crewlunch kon het circus beginnen. Een poll over hoelang ze vandaag nou weer zouden uitlopen ging al rond. Het was snel duidelijk. Het wordt een lange dag...

Ik mocht echt vrijwel overal meekijken en heb vooral veel handen geschud. Ook pa mocht met trots uitgebreid een rondleiding geven door ons bedrijf. Het hielp dat ik de regisseur al een paar keer ontmoet had en hij gefascineerd was van ons bedrijf. Het hielp nog meer dat hij, net als ik, een uit de hand gelopen Star Wars-tik heeft. “Hij heeft gewoon de Millennium Falcon aan zijn sleutelbos hangen" riep hij. "Is zelfs een van de redenen dat ik regisseer!” Ik kon het natuurlijk niet laten om speciaal die dag gehuld te gaan in een SW-shirt, niet dat ik dat anders niet doe overigens… Het mooie van ons bedrijf is dat ze praktisch niets hoeven te veranderen om de jaren 80-look terug te toveren. Decor was in ieder geval het minste werk. Zoals ik al een paar keer zei, “als jullie twee jaar geleden kwamen, kon je er zo in. Wij dachten een jaar terug namelijk de boel na ‘30 jaar’ eens op te frissen". Het warme, nostalgische gevoel is echter gebleven. Het bleek de perfecte locatie.

Het bleef niet bij kijken; ze vroegen ook of we wat dingen konden voordoen. Ik heb kort laten zien hoe je iemand onderzoekt en hoe je voeten opmeet. Een goede acteur doet daarna wel alsof. Trots kwam de acteur later ook met de duim omhoog vertellen dat dit best goed gelukt was. Daarna – zeg maar vele, vele scènes en evenveel takes later – moest ik voor de werkplaatsscènes ook nog wat voordoen. Een stuk leer op een leest spannen met spijkers, zeg maar. Dus ik ga van, “dat doe je zo en zo en dan pak je de spijkers zo en doe je tak, tak, tak en klaar…” Vrij snel was het van, “Oké, duidelijk, jij komt dus in de film. Trekt dezelfde bloes en broek aan, want dit moet erin". Nog een beetje beduusd zit ik daar uiteindelijk met een hele crew en de camera bovenop mijn handen in een met rook volgepompte ruimte mijn ding te doen. Pff, gelukkig lukt dat blindelings. Ze wouden natuurlijk wel zo authentiek mogelijk zijn. Zo heb ik niet voor niets de hele zondag staan wachten. Soms in de regen kijkend naar de monitor, soms een beetje verdwaald in je zaak die echt compleet overgenomen is, maar meestal trots genietend. Wat een circus, maar wel een heel goed georganiseerd circus.

Na een babbeltje en wat handen schudden taai ik iets over negen uur 's avonds weer af. Ik zeg eerlijk, het was een vreemde-, lange-, koude- en natte-, doch erg indrukwekkende dag. Ik heb er wel enorm van genoten. Het was een soort persoonlijke ‘making of’, waarin allemaal bekende en minder bekende mensen in en uit je winkel lopen. Erg bijzonder om mee te maken en met een euforisch gevoel reed ik naar huis om onderweg zonder enige schaamte een paar keer hardop te roepen; “Ik zit in de fil’em, ik zit in de fil’em… “

Premièreavond

Enfin, dat was allemaal alweer even geleden. We moesten nog even geduld hebben, immers de film ging pas op 18 april in prémiere. Ben ik eruit geknipt, zijn het maar enkele scénes? We werden steeds nieuwsgieriger.  Maar eindelijk was het zover. We waren uitgenodigd voor de première op 15 april in het nieuwe DeLaMar theater. Dresscode: Black Tie-eighties.  Tja, Is toch niet elke dag dat ik scherp gekleed met drie knappe dames naar een heuse filmpremière mag met alles erop en eraan. Presentator, rode loper, fotografen en wij liepen daar als genodigden naar binnen. Eenmaal binnen werden we getrakteerd op een kopstootje (borrel/bier). Daar sta je dan tussen de BN’ers enkele drankjes te nuttigen. Gelukkig waren we met de taxi! Ik heb écht nog nooit zo veel prominente en bekende Nederlanders bij elkaar gezien. Volgens mij waren ze er allemaal... Langzaam vond iedereen – iets te laat - zijn plek in de zaal en werd de avond kort ingeluid door Art Rooijakkers. Immers, we komen voor de film en waren al verlaat…

Oer-Hollands knalt Herman Brood erin… Je waant je direct weer in de tijd van toen. Heerlijke film. Goed gedaan. Erg spannend ook en ik zat er helemaal in, totdat ik opeens wel heel veel bekende dingen zag. Het schilderij wat de buurman van mijn vader ooit heeft gemaakt. Ons voetenbankje… Nee écht, gewoon mijn zaak… Om het nog veel bijzonderder te maken; de foto van mijn moeder die steeds in de spiegel weerkaatst. Tja, ik dacht eerst nog; “Nou, zal vast allemaal wel heel vluchtig zijn”. Maar niets is minder waar; de zaak speelt echt een prominente rol in de film en is gewoon heel herkenbaar. Oké, wil je mijn handen zien dan moet je echt snel zijn, maar toch… We zitten wel mooi in de aftiteling. Trots...

Na de film werd er nog flink na-geborreld en kon iedereen even socializen in de diverse ruimtes. Je zou denken dat ze ons niet meer zouden herkennen, maar toen ik langs Arne liep, zag hij ons meteen. “Hé, top dat jullie er zijn. (knuffel, knuffel) Enne… Heb je de nieuwe Star Wars-trailer gezien?" Tussen alle hectiek toch even fanboys…😊 Maar ook de leden van de crew en andere afdelingen waren enthousiast en wij hebben maar besloten om toch nog even wat langer na te borrelen. Het was nog lang gezellig. Onze klanten hebben we gevraagd om de volgende dag maar een beetje voorzichtig met ons te doen… 😉

Heerlijke avond en al met al een fantastische ervaring die nog wel even bijblijft…

Baantjer het Begin draait vanaf donderdag 18 april 2019 in de bioscoop, dus ga hem zien...